menu 2

28/12/10

ΠΟΙΟΣ ΝΑ ΣΥΓΚΡΙΘΕΙ ΜΑΖΙ ΣΑΣ;

Ένα "μαγαζί" όπως συχνά-πυκνά αναφέρεται και στις εφημερίδες, με τα καλά του, τα στραβά του και βέβαια, τη δυναμική του! Ο Ολυμπιακός είναι η ομάδα που όλοι την αγαπάνε!! Μα όλοι! Οι δικοί της άνθρωποι την λατρεύουν. Παθιασμένοι οι περισσότεροι, "άρρωστοι". Μπορούν να επιχειρηματολογήσουν ακόμη και για το ότι θα ήταν δίκαιο να 'χει πάρει και το Τσάμπιονς Λιγκ, που λέει ο λόγος.



Ένας καλός φίλος, Ολυμπιακός από τους λίγους, μου 'χε πει κάποτε "μα δεν είμαστε φίλαθλοι, ούτε οπαδοί. Είμαστε ράτσα. Φυλή είμαστε…".


Εγώ δεν ξέρω και δεν έχει και σημασία, τι κάνει τους Ολυμπιακούς να… τρελαίνονται περισσότερο από τους άλλους. Στο κάτω-κάτω, υπάρχουν κι άλλες ομάδες, που έχουν κι αυτοί τους "πιστούς" προς αυτές ανθρώπους. Αυτό ωστόσο που με σιγουριά μπορώ να γράψω τώρα στην… δύση του 2010, είναι ότι ο κόσμος της ομάδας του λιμανιού, την κράτησε αυτό το πολύ περίεργο έτος!


Ένα έτος, που ελάχιστοι το κατάλαβαν, αλλά ήταν το πιο κρίσιμο τα τελευταία 20 χρόνια! Δεν είναι λίγο πράγμα να είσαι Αυτοκράτορας, να κατακτάς τίτλους και ξαφνικά, όλα να… διαλύονται μπροστά στα ματάκια σου. Γιατί αυτό έπαθε ο Ολυμπιακός και ίσως να 'ταν και απλά το "πλήρωμα του χρόνου". Αυτό που μετράει σε τέτοιες καταστάσεις, είναι η διαχείριση.


Ο Ζίκο και τα πλέι-οφ


Τι θα δούμε λοιπόν, ξετυλίγοντας το κουβάρι; Οι Πειραιώτες έκλεισαν το 2009 κερδίζοντας τον Παναθηναϊκό. Και μάλλον εκεί "έφαγαν το μεγαλύτερο παραμύθι". Αυτή η τεράστια…τουριστική μορφή (μην παρεξηγηθώ, μόνο προπονητικά) ο Ζίκο, έδωσα άδεια… διαρκείας, η ομάδα έτσι κι αλλιώς, άλλαζε τους προπονητές σαν τα πουκάμισα, έγινε πιο αργή από το ριπλέι και όπως ξέρετε μετά και τα πλέι-οφ, τερμάτισε πέμπτη.

Ο κόσμος του Ολυμπιακού, δεν "ήπιε θάλασσα" και αυτό ήταν σημαντικό. Η ανησυχία υπήρξε, αλλά αυτό που πέρασε προς τα έξω, ήταν μια γενική στήριξη, προκειμένου να μην γίνει ο "κακός χαμός". Ο Σωκράτης Κόκκαλης, μεταβίβασε τελικά τις μετοχές στον Βαγγέλη Μαρινάκη και ο τελευταίος, άρχισε να φτιάχνει την δική του ομάδα. Ναι μεν, κράτησε τον προπονητή που είχαν προσλάβει οι συνεργάτες του Κόκκαλη, αλλά και έξτρα ποδοσφαιριστές αγόρασε, αλλά και μετά τον αποκλεισμό στο Ισραήλ, ξανάφερε στην Ελλάδα τον Βαλβέρδε.

Με δυο λόγια, το 2010 δεν σταμάτησε να… ταλαιπωρεί τον Ολυμπιακό, μέχρι και τον ένατο μήνα του. Αλλά κι εκεί δεν ήρθε δε, καμιά… Ανάσταση. Το πρωτάθλημα ξεκίνησε με ήττα στο Καυτανζόγλειο, οι Πειραιώτες έχουν ήδη χάσει στις δυο επισκέψεις τους στο ΟΑΚΑ και τελικά, αποχαιρέτησαν τον χρόνο, αυτόν τον ύπουλο και κακό για αυτούς χρόνο, με διαφορά πέντε βαθμών από τον δεύτερο Παναθηναϊκό.

Γιατί παίζει ο ένας, γιατί παίζει ο άλλος;

Μεγάλο πράγμα, η ηρεμία, η σωστή διαχείριση των καταστάσεων, οι καλές επιλογές και φυσικά, η στήριξη!  Ναι, υπάρχουν πολλοί, μα πάρα πολλοί, που γκρινιάζουν. "Που είναι ο Ντάρμπισιρ;", "που είναι ο Ντιόγο;", "γιατί ο Μήτρογλου δεν παίζει;", "γιατί παίζει ο Ριέρα;", "γιατί παίζει ή δεν παίζει ο Ζαϊρί;" (αυτό δεν έχει προηγούμενο", "ως πότε θα παίζει ο Νικοπολίδης;" και μετά "μα γιατί δεν παίζει ο Νικοπολίδης;"

Σταματάω, γιατί θα γεμίσω το site με αυτές της απορίες, θέλω απλά να πω πάντως, ότι ο Μαρινάκης, ο Βαλβέρδε και οι ποδοσφαιριστές, θα συνεχίσουν να βλέπουν γεμάτο το γήπεδό τους, γιατί πολύ απλά, είτε είναι αυτοί, είτε όχι, ο κόσμος θα πηγαίνει για να βλέπει αυτό που έχει αγαπήσει, ανεξαρτήτως προσώπων.

Και ειλικρινά δεν ξέρω και δεν με ενδιαφέρει αν οι Ολυμπιακοί, είναι σπέσιαλ… φυλή και… ειδική ράτσα, όπως επιμένει ο φίλος μου (που μεταξύ μας τον πιστεύω), αλλά τουλάχιστον αυτό που γνωρίζω καλά, είναι ότι αν τους πεις , ότι η ομάδα τους την Κυριακή, θα παίξει με ερασιτέχνες, χωρίς προπονητή και δίχως διοίκηση, αυτοί θα πάνε περισσότεροι από ποτέ, για να σταθούν δίπλα της.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου